انواع چرم طبیعی بر اساس نوع دباغی

علاوه بر دسته بندی کلی بالا، چرم طبیعی را بر اساس نوع دباغی هم می توان به دسته های زیر تقسیم کرد :

چرم گیاهی:

در دباغی این نوع چرم تا حد امکان از مواد و رنگ های شیمیایی استفاده نمی شود. به جای رنگ های شیمیایی از رنگ های گیاهی و مواد و روغن های حیوانی استفاده می گردد. این  نوع چرم به علت اینکه دارای بیشترین سازگاری با محیط زیست بوده و در اثر تماس با پوست انسان عوارضی ایجاد نمی کند از بهترین انواع دباغی چرم به شمار می رود. این نوع چرم، انعطاف‌پذیر بوده و رنگ آن قهوه‌ای‌ست که میزان رنگش به ترکیب شیمیایی و رنگ پوست بازمی‌گردد. در زمان قدیم از چرم گیاهی برای ساخت زره استفاده می شده است.

چرم کرومی:

چرمی است که مواد اصلی در دباغی آن بر پایه کروم است. بر روی برخی چرم های کرومی که رویه نامرغوبی دارند، طرحی را بصورت مصنوعی چاپ می کنند که به آن چرم کرومی چاپی می گویند. چرم کرومی که در سال ۱۸۵۸ اختراع شد، با کرومیوم سولفات و دیگر نمک‌های کرومیومم دباغی می‌شد.

چرم آلدهیدی:

با استفاده از ترکیبات گلوتارآلدهید یا اکسازولیدین دباغی می‌شود.

چرم ترکیبی:

به کمک بسپارهای آروماتیک مثل گونه‌هایی از نوولاک و نرادول ساخته و دباغی می‌شود.

چرم آلومی:

در این روش چرم با نمک آلومینیوم در ترکیب با چسبنده‌های گوناگون و منابع  پروتئینی مانند فلوئور، زردهٔ تخم مرغ و … دباغی می‌شود.

<

چرم پوسته خام:

با ایجاد تراش‌های نازک روی پوست، شناور ساختنش در آهک، و  کشیدنش در موقعی که خشک شده است درست می‌شود.

جنس چرم

جنس چرم نیز به سه گونه ی اشبالت، میلینگ، شرانگ تقسیم بندی می شود

• چرم اشبالت: همان چرم گاوی است که هر دو سوی آن پرز دار است.
• چرم میلینگ: چرم گاوی یا بزی یا گوسفندی است که یک طرف آن صاف و طرف دیگر آن پرز دار است.
• چرم شرانگ: همان چرم گاوی است که بافت طبیعی دارد.